نقش برتر پارس ، معماری ، شهرسازی

پاورپوینت بررسی و تجزیه و تحلیل معماری آرامگاه حافظ
 
از آرامگاه پیشین عکس و تصویر زیادی در دست نیست و بیشتر در سفرنامه جهانگردان مختلف به شیراز و زیارت قبر حافظ میخوانیم. "جکسن" در سفرنامۀ خود هنگام توصیف از قبر حافظ گوید: «تخته سنگ مستطیلی از مرمر به جای سنگ قبر اصلی مزار را می پوشاند؛ و گویند سنگ قبر اصلی را کریمخان زند پس از تعویض دستور داد تا در باغ جهان نما بگذارند». (پیرنیا، 1387)
فهرست مطالب
 
معماری آرامگاه حافظ
 
فصل اول
 
بررسی سلسله مراتب
 
۱-سلسله  مراتب دسترسی و دسترسی ها
 
۲-سلسله مراتب ارتفاعی
 
۳-سلسله مراتب نور
 
۴-سلسله مراتب تاکید
 
۵-سلسله مراتب عمومی به خصوصی
 
۶-سلسله مراتب باز ،نیمه باز،بسته
 
۷-سلسله مراتب تزئینات
 
فصل دوم
 
تناسبات
 
۱-تناسبات انسانی در تالار
 
۲-تناسبات انسانی در آرامگاه
 
۳-تناسبات در پله ایوان غربی
 
۴-تناسبات در سکوی اطراف
 
۵-تناسبات در ورودی
 
فصل سوم
 
تقارن ، توازن ، تعادل
 
موقعیت قرارگیری آرامگاه حافظ 
 
شهر شیراز، مرکز استان فارس به طول ۴۰ کیلومتر و عرضی متفاوت بین ۱۵ تا ۳۰ کیلومتر با مساحت ۱۲۶۸ کیلومتر مربع به شکل مستطیل و از لحاظ جغرافیایی در جنوب غربی ایران و در بخش مرکزی فارس قرار دارد.اطراف شیراز را رشته کوه‌های نسبتاً مرتفعی به شکل حصاری استوار، احاطه کرده‌اند که از لحاظ سوق الجیشی و حفظ شهر اهمیت ویژه‌ای دارند. این شهر از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوه‌های بمو، سبزپوشان، چهل‌مقام و باباکوهی (از رشته‌کوه‌های زاگرس) محدود شده‌است.
 
تاریخچه‌ی آرامگاه 
 
پس از آنکه روح بلند حافظ (در ۷۹۲ یا ۷۹۱ ه.ق) به ملکوت اعلا پیوست، در خاک باغ مصلی که مأوا و محل گشت و تفرج او بود، در زیر سایه سرو روانی به خاک سپرده شد. ۶۵ سال پس از وفات او (یعنی در سال ۸۵۶ ه.ق.) در زمان حکمرانی میرزا ابوالقاسم گورکانی، شمس‌الدین محمد یغمایی که استاد و وزیر حکم‌ران گورکانی بود، بر فراز قبر حافظ عمارت گنبدی بنا کرد و جلوی آن را حوض بزرگی ساخت که از آب رکن آباد پر می‌شد.
 
این بنا در اوایل قرن یازدهم هجری در زمان سلطنت شاه عباس مرمت شد. در زمان نادر شاه افشار نیز تعمیراتی بر آرامگاه انجام گرفت. اما بنیادی‌ترین کار بر مزار حافظ در زمان کریمخان زند بود. او در سال ۱۱۸۹ ه.ق ساختمانی اساسی روی آرامگاه حافظ ساخت. ساختمان او به شیوه‌ی بناهای زمان زندیه دارای تالاری با چهار ستون سنگی یک پارچه بود که از طرف شمال و جنوب گشاده به فضای باز و در طرف چپ و راست آن دو اتاق ساخته شده بود به گونه ای که مقبره‌ی حافظ در شمال تالار قرار می‌گرفت  و در جنوب آن باغی بزرگ نمایان بود. این چهارستون با  ارتفاع ۵ متر هنوز هم وسط تالار مقابل پله‌ها با نقوش رنگ باخته اما زیبا خودنمایی می‌کنند.